Professor Olav Kvalheim har brukt dagar og netter til å skrive EU-søknad. Vinsten kan bli 50 millionar kroner, og store endringar for kjemisk industri.
UiB-forskarar har nett levert inn søknader til den første runden innan EUs nye rammeprogram for forsking, Horisont 2020. Då Kvalheim og kollegaene leverte ein 144 siders søknad 20. mars, låg det lange dagar og netter bak.
– Vi trudde først at det var ein tostegssøknad, er ein først leverer inn ei skisse på kring ti sider, og deretter sender inn full søknad om skissa går vidare, fortel Kvalheim.
To timars søvn
Men denne gongen måtte søkarane levere full pakke med ein gong: 144 sider, der rundt halvparten går direkte på prosjektet, mens resten er meir overordna dokument om organisasjonen og anna.
– Eg er for å søkje pengar frå EU, men det er ein svær prosess, som bare har blitt verre og verre. Siste natta sov eg to timar. Eg har ikkje vore med på noko meir heftig, seier Kvalheim.
Like etter at søknaden var sendt var det fleire av deltakarane som sa at dei aldri ville vere med på ein slik søknad igjen.
– Men det er snakk om veldig mykje pengar. Vi har søkt om 50 millionar kroner. Om søknaden går inn blir det litt sånn lotto-kjensle, seier Kvalheim.
Svaret får dei allereie om eit par månader.
Mindre energi og utslepp
Målet med prosjektet er å utvikle nye sensorar og programvare til den kjemiske industrien, slik at det blir brukt minst muleg energi og blir minst muleg utslepp.
– Desse sensorane og programvaren skal auke konkurransekrafta i europeisk industri, og vi har tunge, industrielle partnerar med, seier Kvalheim.
Han trur det er ein fordel at prosjektet har kome så langt at det kan bli ferdige produkt av det i løpet av få år.
– Du skal dokumentere at teknologien er såpass ferdig at du i slutten av prosessen faktisk kan setje dei opp i pilotar.
Måleinstrumenta som før var digre blir stadig mindre, og i prosjektet vil dei utvikle små sensorar, eller miniatyrisere målemetodar. Mange sensorar måler lys mellom synleg lys og infraraud stråling.
– IR og nær-IR er det som brukast mest til slike målingar. Med slike kan du måle straumen av olje, gass og kjøtfarse. Det er ekstremt spennande med slike sensorar, og dei kan gjere det muleg å køyre svære prosessanlegg med langt færre folk, fortel Kvalheim.
Tøft i EU
Universiteta i Newcastle, York, Lund og Strathclyde i Glasgow er med, og UiB er koordinator. Fleire store, europeiske industriselskap er òg med i prosjektet.
– Dette er retta mot kjemiske og biologiske prosessar. Her var det eit krav at ein god del av forskinga allereie skulle vere gjort. EU er ganske tøffe, men dei gir mykje betre finansiering enn du får frå Forskingsrådet sine industriprosjekt. På eit Senter for forskingsdriven innovasjon får du ikkje ha med utanlandske bedrifter. Det er eigentleg berre EU som kan finansiere prosjekt som går over fleire land på denne måten.
No håpar Kvalheim på positivt svar.
– Vi må ha litt flaks med dei som sitter og ser på søknaden. Men sjølv om vi ikkje får tilslaget er det ikkje slik at vi kastar søknaden. Han skal gjenbrukast om vi ikkje får det til. Og er du pessimist kan du like godt la vere å søkje EU-midlar, legg han til.
Så store kan sensorane vere. Målet er å utvikle miniatyrsensorar. Foto: Dag Hellesund
